Κάποτε εκεί στα Βρετανικά νησιά στις αρχές του 20ου αιώνα ένας σκωτσέζος αγρότης όπως περιδιάβαινε τους αγρούς ανακαλύπτει ένα πιτσιρικά να πλατσουρίζει απεγνωσμένα στις όχθες μιας λιμνης και να κινδυνεύει να πνιγεί. Τρέχει αρπάζει το παιδί και το βγάζει απο το νερο σώζωντας του την ζωή.
Την επομένη ημέρα εμφανίζεται στο αγρόκτημά του ένα αυτοκίνητο και απο μεσά κατεβαίνει ένας καλοντυμένος τύπος δηλώντας ότι είναι ο πατέρας του παιδιού και ότι ήθελε να ανταμείψει τον αγρότη που έσωσε την ζωή του παιδιού του . Ο αγρότης αρνείτε οποιαδήποτε αμοιβή παρόλη την επιμονή καλοντυμένου τύπου.
Λίγα μέτρα πιό πέρα στεκόταν ο γυιός του αγρότη και παρακολουθούσε την κουβέντα.
Μετά απο τις συνεχείς αρνήσεις του αγρότη στο τέλος ο καλοντυμένος κύριος δηλώνει.
"Εντάξει δεν θα σου δώσω χρήματα ή ότι άλλο, αλλά (δείχνοντας τον παιδί του αγρότη) θα αναλάβω τις σπουδές του γιού σου και θά του δώσω κάθε ευκαιρία να γίνει σημαντικό μέλος της κοινωνίας και εάν σου μοιάζει λίγο αυτό είναι βέβαιο"
Τα χρόνια πέρασαν και ο γιός του αγρότη όντως σπούδασε με την χορηγία του πλούσιου κύριου και έγινε γιατρός βιολόγος.
Μιά μέρα του 1928 άφησε μια καλλιέργεια σταφυλόκοκκου ακάλυπτη για μερικές μέρες. Είχε τελειώσει τα πειράματα του μαζί της και ετοιμαζόταν να πετάξει το τριβλίο (ειδικός δίσκος) με την καλλιέργεια, όταν παρατήρησε ότι σε ορισμένα σημεία της, είχαν πέσει μύκητες (μούχλα). Σε μικρή ακτίνα γύρω από τους μύκητες δεν υπήρχαν πια βακτήρια, είχαν διαλυθεί, χωρίς να αναπτυχθούν νέα. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο μύκητας απελευθερώνει κάποια ένωση, η οποία παρεμποδίζει την ανάπτυξη των βακτηρίων και ονόμασε την Ένωση αυτή πενικιλλίνη.
Ο γιός του σκωτσέζου αγρότη ήταν Αλέξανδρος Φλέμιγκ ο πατέρας της πενικιλλίνης, του αντιβιοτικού που σώζει κάθε χρόνο περισσότερες ζωές από όσες χάθηκαν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Και μια και ο λόγος για τον Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν δίστασε να αναφερθεί σε αυτό. "Η πενικιλλίνη ήταν ένας από τους κυριότερους συντελεστές της νίκης των Συμμάχων".
Ο "πατέρας της νίκης των συμμάχων " ήταν ο γιός του καλοντυμένου τύπου που έσωσε ο αγρότης απο τον πνιγμό.
μια ιστορία που είχα διαβάσει παλαιότερα και την ξανάκουσα στο ραδιόφωνο τις προάλλες μόνο που πρόκειται για αστικό μύθο.
Την επομένη ημέρα εμφανίζεται στο αγρόκτημά του ένα αυτοκίνητο και απο μεσά κατεβαίνει ένας καλοντυμένος τύπος δηλώντας ότι είναι ο πατέρας του παιδιού και ότι ήθελε να ανταμείψει τον αγρότη που έσωσε την ζωή του παιδιού του . Ο αγρότης αρνείτε οποιαδήποτε αμοιβή παρόλη την επιμονή καλοντυμένου τύπου.
Λίγα μέτρα πιό πέρα στεκόταν ο γυιός του αγρότη και παρακολουθούσε την κουβέντα.
Μετά απο τις συνεχείς αρνήσεις του αγρότη στο τέλος ο καλοντυμένος κύριος δηλώνει.
"Εντάξει δεν θα σου δώσω χρήματα ή ότι άλλο, αλλά (δείχνοντας τον παιδί του αγρότη) θα αναλάβω τις σπουδές του γιού σου και θά του δώσω κάθε ευκαιρία να γίνει σημαντικό μέλος της κοινωνίας και εάν σου μοιάζει λίγο αυτό είναι βέβαιο"
Τα χρόνια πέρασαν και ο γιός του αγρότη όντως σπούδασε με την χορηγία του πλούσιου κύριου και έγινε γιατρός βιολόγος.
Μιά μέρα του 1928 άφησε μια καλλιέργεια σταφυλόκοκκου ακάλυπτη για μερικές μέρες. Είχε τελειώσει τα πειράματα του μαζί της και ετοιμαζόταν να πετάξει το τριβλίο (ειδικός δίσκος) με την καλλιέργεια, όταν παρατήρησε ότι σε ορισμένα σημεία της, είχαν πέσει μύκητες (μούχλα). Σε μικρή ακτίνα γύρω από τους μύκητες δεν υπήρχαν πια βακτήρια, είχαν διαλυθεί, χωρίς να αναπτυχθούν νέα. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο μύκητας απελευθερώνει κάποια ένωση, η οποία παρεμποδίζει την ανάπτυξη των βακτηρίων και ονόμασε την Ένωση αυτή πενικιλλίνη.
Ο γιός του σκωτσέζου αγρότη ήταν Αλέξανδρος Φλέμιγκ ο πατέρας της πενικιλλίνης, του αντιβιοτικού που σώζει κάθε χρόνο περισσότερες ζωές από όσες χάθηκαν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Και μια και ο λόγος για τον Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ δεν δίστασε να αναφερθεί σε αυτό. "Η πενικιλλίνη ήταν ένας από τους κυριότερους συντελεστές της νίκης των Συμμάχων".
Ο "πατέρας της νίκης των συμμάχων " ήταν ο γιός του καλοντυμένου τύπου που έσωσε ο αγρότης απο τον πνιγμό.
μια ιστορία που είχα διαβάσει παλαιότερα και την ξανάκουσα στο ραδιόφωνο τις προάλλες μόνο που πρόκειται για αστικό μύθο.
H ιστορια είνα πολυ ωραια αλλα δεν ειναι δυστυχως αληθινη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_Fleming#Fable
Fable
The popular story of Winston Churchill's father's paying for Fleming's education after Fleming's father saved young Winston from death is false. According to the biography, "Penicillin Man: Alexander Fleming and the Antibiotic Revolution" by Kevin Brown, Alexander Fleming is quoted as saying that this was "a wonderous fable". Nor did he save Winston Churchill himself during WWII. Churchill was saved by Lord Moran, using sulphonamides, since he had no experience with penicillin, when Churchill fell ill in Carthage in Tunisia in 1943. The Daily Telegraph and The Morning Post on 21 December 1943 wrote that he had been saved by penicillin. It is probable that, as sulphonamide was a German discovery, and there was a war with Germany, that the patriotic pride in the miracle cure of penicillin had something to do with this error in reporting.
Πιθανώτατα έχεις δίκιο και πιθανώτατα την πάτησα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που βρήκα την ίδια ιστορία και σε αγγλικά σάιτ ,τείνω να πιστέψω πως πρόκειται για αστικό μύθο
συμφωνείτε ότι οι αστικοί μύθοι μπορεί να είναι κοινωνικά προϊόντα, δλδ προϊόντα που βοηθάνε βαθύτερους προβληματισμούς της κοινωνίας κι έτσι μετέχουν στην εξισορόπησή της;
ΑπάντησηΔιαγραφήή λέω βλακείες;
Οχι δεν λές βλακείες . Ο μύθος πάντα είναι η ωραιοποίηση της ιστορίας και πάντα υπήρχε και θα υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά τους βρίσκω ελκυστικούς ακόμη και όταν την πατάω