Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών

30 Ιουνίου 1934 Μόναχο ξημερώματα

Μια φάλαγγα απο καμια δεκαριά αυτοκίνητα βγαίνει νότια του Μονάχου και κατευθύνεται προς το θέρετρο του Βίσζεε στις όχθες της λίμνης Τέγκερν.
Στα περισσότερα αυτοκίνητα ξεπροβάλλουν μυδράλια και στο μπροστινό δίπλα απο τον σωφέρ κάθεται σιωπηλός ο Χίτλερ.

Τα αυτοκίνητα σταματούν μπροστά σε ένα ξενοδοχείο βουτηγμένο στην πρωϊνή σιωπή. Δεν είναι καλά καλά 7 η ώρα και μπρός στην είσοδο του κτιρίου δύο φρουροί των S.A. αναπηδούν σαστισμένοι καθώς βλέπουν τον Φύρερ να προχωρεί καταπάνω του και ... του παρουσιάζουν όπλα.
Ο Χίτλερ τους αγνοεί και μπαίνει στο κτίριο ακολουθούμενος απο μια κουστωδία αντρών των S.S. . Ζητάει να του δείξουν το δωμάτιο που κοιμάται ο Ερνστ Ραιμ.
Η πόρτα δεν είναι κλειδωμένη και ο Χίτλερ την ανοίγει απότομα. Ξυπνημένος απότομα ο αρχηγός των ταγμάτων εφόδου (S.A), ο παλιός σύντροφος στον αγώνα, ο παλιόφιλος , ο μόνος συνεργάτης που ο Χίτλερ του μιλούσε στον ενικό, ορθώνει το τεράστιο κορμί του το διάστικτο απο ουλές.

Σαστιμένος και πρίν προλάβει να μιλήσει ο Χίτλερ τον περιλούζει με βρισιές . Αντρες των S.S. που έχουν μπεί στο δωμάτιο , του περνούν χειροπέδες και τον σέρνουν έξω προς ένα λεωφορείο που περνούσε τυχαία (?) και το επιτάξανε. Μέσα σ΄ αυτό σωριάζουν κι άλλους αρχηγούς των  S.A. που συλλαμβάνουν στα άλλα δωμάτια του ξενοδοχείου. Πυροβολισμοί αντηχούν στο κτίριο και δύο σώματα κείιτονται κάτω. Το αίμα του Χάϊνες αρχηγού των S.A. της Σιλεσίας ενώνεται με το αίμα του νεαρού σωφέρ του. Τους βρήκαν να κοιμούνται αγκαλιασμένοι και όταν κάποιος απο τους δύο θέλησε να αντιδράσει στην σύλληψη τους πυροβόλησαν. (σημ. Ο Ραίμ ήταν γνωστός για την ομοφυλοφιλία του πραγμα που ποτέ δεν έκρυψε και για αυτόν ο κόσμος υπήρχε αποκλειστικά στην αντρική έκδοση. Το αναφέρω διότι αποτέλεσε μια απο τις αφορμές για την εξόντωσή του).



Ο Ραίμ στα δεξιά του Αδόλφου
τις καλές εποχές
















Ολη η αναταραχή κράτησε το πολύ μια ώρα. Σιωπηλός ο Χίτλερ παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το Μόναχο ακολουθούμενος πάντα απο την συνοδεία του και απ΄ λεωφορείο με του συλληφθέντες
Κατευθύνεται στο υπουργείο Εσωτερικών της Βαυβαρίας. Μια ομάδα από 800 επίλεκτους των S.S. με διοικητή τον Σεπ Ντηντριχ ( λιγα χρόνια αργότερα θα μπεί σαν αρχηγός των δυνάμεων κατοχής στην πόλη των Αθηνών) το έχουν ήδη καταλάβει καθώς και το κοντινό κτίριο των φυλακών του Στάντελχάϊμ
Απιστευτη κινητικότητα επικρατεί ανάμεσα στα δυό κτίρια.
Λιστες με ονόματα περνούν και τσεκάρονται απο το χέρι του Χίτλερ και τα S.S. του Ντήντριχ πιάνουν δουλειά . Δεν προλαβαίνουν να κουβαλούν αγουροξυπνημένους «αξιωματικούς» των S.A. και τα αποσπάσματα, καπάκι , πιάνουν δουλειά.
Το σκηνικό είναι πάντοτε το ίδιο. Ενα απόσπασμα απο 8 μαυροφορεμένους άντρες των S.S. απο τους οποίους οι τέσσερις έχουν στα ντουφέκια τους αληθινές σφαίρες . Παρατάσσονται σε γραμμή προς τον κατάδικο. Μια σύντομη διαταγή ακούγεται και πύρ.

Οι περισσότεροι από τα θύματα αυτής της εκκαθάρισης αστραπής δεν παίρνουν καλά καλά χαμπάρι τι τους βρήκε. Ο υψηλόβαθμος των S.A. Αύγουστος Σαϊντχούμπερ ουρλιάζει στους εκτελεστές του :
- Δεν ξέρω τι γίνεται , αλλά σημαδέψτε τουλάχιστον καλά , γουρούνια.

Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι έγινε πραξικόπημα εναντίον του Χίτλερ και φωνάζουν «Χάιλ Χίτλερ» πριν σωριαστούν νεκροί.

Οσο για τον Ερνστ Ραίμ ο Αδόλφος του επιφυλάσσει ευνοϊκότερη μεταχείριση. Διατάζει να του ακουμπήσουν ένα περίστροφο στο κελλί του για να αυτοκτονήσει «αξιοπρεπώς». Αλλα ο Ραίμ δεν τα γουστάρει αυτά. Πετάει κάτω το περίστροφο και ουρλιάζει:
- Αν πρέπει να σκοτωθώ , άς με σκοτώσει ο ίδιος ο Αδόλφος.
Δύο αξιωματικοί των S.S. μπαίνουν τότε στο κελλί του , και εξ΄ επαφής αδειάζουν τα όπλα τους πάνω στον Ραίμ

Ολο το απόγευμα έκεινης της μακάβριας ημέρας κυλάει χωρίς να σταματήσουν οι πυροβολισμοί από το Σαντελχάϊμ.
Ο Χίτλερ ανησυχεί. Στο Μόναχο η δουλειά τελειώνει αλλά δεν γνωρίζει ακόμα τι γίνεται στο Βερολίνο που την δουλειά έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν ο Χίμλερ με τον Γκαίρινγκ.
Κάποια στιγμή επικοινωνεί με Βερολίνο και ο Χίμλερ στο τηλέφωνο πληροφορεί :

- Μαιν Φύρερ, αναγκαστήκαμε να επεκτείνουμε την αποστολή ...


Και στο Βερολίνο όπως ήταν προγραμματισμένο η επιχείρηση ξεκίνησε από τα ξημερώματα. Τα S.S. με την συνδρομή της Γκεστάπο του Γκαίρινγκ ακολούθησαν την ίδια μέθοδο. Μόνο που μαζί με τους αξιωματικούς των S.A. φρόντισαν να «λύσουν» και κάποιες παλιές διαφορές .




Ο Ραίμ με τον υφιστάμενό του, αρχηγό των S.S.
Κουρτ Χάινριχ Χίμλερ











Κατάλογοι και φάκελοι πηγαινοέρχονται προς το κτίριο της Σχολής Ευελπίδων που καταλήφθηκε με την ανοχή του στρατού και μεταβλήθηκε σε φυλακή, με μια μονότονη εντολή « Schiessen , Schiessen » (τουφεκίστε, τουφεκίστε)
Λέγεται ότι το μακελειό πήρε τέτοιες διαστάσεις που μερικοί από τους εκτελεστές των S.S. σωριάζονταν κάτω με νευρικούς σπασμούς και χρειάστηκε μέρες πολλές να καθαριστούν οι τοίχοι και το έδαφος από το αίμα των θυμάτων.

Οι νεκροί αυτής της ημέρας και της νύχτας που θα ακολουθησει ξεπέρασαν τους χίλιους.
Ολη η ηγεσία των S.A εξοντώθηκε. Ανάμεσά τους και ο «στρατηγός» Κάρλ Ερνστ αρχηγός των S.A. του Βερολίνου (δολοφονήθηκε ενώ ξεκινούσε το γαμήλιο ταξίδι του) ο μοναδικός που γνώριζε πραγματικά ποιος έβαλε την πυρκαγιά στο κτίριο της Ράιχσταγκ (Γερμανικής Βουλής) παραμονές των εκλογών, που προκάλεσε το σόκ στην κοινή γνώμη και έκανε τον Χίτλερ απόλυτο κυρίαρχο της Γερμανίας.
Καμια δεκαριά μόνο γλύτωσαν που η τύχη το έφερε να ποντάρουν στο ανατέλλον άστρο του αρχηγού των S.S. και να προδόσουν έγκαιρα, τον Ραίμ και τους συναγωνιστές τους.
Μαζί δολοφονήθηκαν :
- ο πρώην πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου της Βαυαρίας φον Καρ . Ο άνθρωπος που έκανε 10 χρόνια πρίν, να αποτύχει το πραξικόπημα του Χίτλερ στην μπυραρία.
- Ο στρατηγός φον Σλάιχερ , ο τελευταίος καγκελάριος πρίν τον Χίτλερ ο άνθρωπος που προσπάθησε να γκρεμίσει το Ναζιστικό καθεστώς
- Ο παλιός αρχηγός του Ναζιστικού κόμματος Γκρέγκορ Στράσσερ , που είχε διακόψει επαφές με τον Αδόλφο. Ο Χίτλερ ήταν νονός των δυό δίδυμων παιδιών του και λέγεται ότι αργότερα ένα από τα δίδυμα όταν έμαθε τον υπεύθυνο του φόνου του πατέρα του είπε το ανατριχιαστικό « στο κάτω κάτω είναι ο Φύρερ μας»
- Πολλοί στενοί συνεργάτες των παραπάνω
- Ο αρχηγός των καθολικών του Βερολίνου Εριχ Κλαουζενερ στενότατος συνεργάτης του φον Πάπεν καθώς και ο προϊστάμενος του ιδιαίτερου του γραφείου. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο προς τον αντικαγκελάριο. « Κάτσε καλά γιατί θα σε πάρει ο διάολος »
- Ο πάτερ Στεμπλφλ αποσχηματισμένος Ιησουίτης και παλιός συνεργάτης του Χίτλερ. Γνώριζε για κάτι ανήθικα γράμματα που είχε γράψει παλιά ο Αδόλφος στην ανηψιά του Γκέλι .
- Μερικοί πολίτες που βρέθηκαν σε λάθος σημείο την λάθος ώρα.

Τι ήταν, όμως, αυτό που έκανε τον Χίτλερ να προχωρήσει σε αυτό το μακελειό.

Η επίσημη εκδοχή των Ναζί μιλά για απόπειρα πραξικοπήματος, ύστερα από συνωμοσία σε συνεννόηση με δεξιούς !!! και αριστερούς κύκλους υποκινούμενη από μια ξένη δύναμη (φωτογράφιζαν τους Γάλλους). Γίνεται αναφορά στην σεξουαλική διαφθορά των S.A. και σε γενικόλογες προδοσίες. Ειδικά για τον Σλάϊχερ επειδή ήταν κομμάτι βαριά η εξόντωσή του , η εκδοχή ανέφερε ότι γενικά συνωμότησε εναντίον του καθεστώτος και ότι έκανε το λάθος να αντισταθεί στην σύλληψή του.

Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική.

Η δύναμη των τεσσάρων εκατομμυρίων S.A. ανησυχούσε τον Χίτλερ και από την στιγμή που έγινε παντοδύναμος καγκελάριος η αποστολή τους είχε τελειώσει. Ετσι δεν ήθελε και πολύ να πιστέψει τις εκθέσεις του Χίμλερ και του Γκαίρινγκ για δήθεν συνωμοσίες. Ο Ραίμ στέκονταν εμπόδιο στις φιλοδοξίες και των δύο και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Ο πιο κερδισμένος από την ιστορία βγήκε ο Κούρτ Χάιρινχ Χίμλερ και τα S.S. που το αμέσως επόμενο διάστημα εξαργύρωσαν και με το παραπάνω την απόλυτη πίστη τους στον Αδόλφο.

Τα S.A. έγιναν ιστορία. Το «αστείο» της περίπτωσης ήταν ότι ο ύμνος τους έλεγε
« Ας τροχίσουμε τα μεγάλα μαχαίρια μας στην άκρη του πεζοδρομίου.
Και σαν έρθ' η ώρα της τιμωρίας , θα βρεθούμε έτοιμη για την σφαγή»

Την 30 Ιουνίου 1934 την "Nύχτα των μεγάλων μαχαιριών" (αν και οι περισσότερες σφαγές έγιναν με το φώς της ημέρας ) η Γερμανία μπήκε στον γύψο και η ταφόπλακα στο τάφο της Δημοκρατίας έκλεισε οριστικά. Η βία και η τρομοκρατία των Ναζί θα γίνει καθημερινό φαινόμενο και οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου ένας ένας θα εγκαταλείψουν την χώρα.