Μαΐου 07, 2009

Ερωτες και πάθη το 1821

Με έχει πιάσει ένας διάολος αυτόν τον καιρό και ασχολούμαι συνέχεια με το '21.
Με γοητεύει η άλλη πλευρά , αυτή που τα βιβλία σιωπούν και έχουν σχέση με μικρές ανθρώπινες ιστορίες απο την ζωή των πρωτεργατών της επανάστασης.
Και βέβαια ζωή χωρίς ποδόγυρο δεν γίνεται.
Γιατί δεν ήταν μόνο η αγάδες και οι πασάδες, που "χαίρονταν" τη ζωή με τα χανουμάκια τους και τα γιουσουφάκια τους. Ήταν και οι κλέφτες και οι αρματολοί, που το 'λεγε η "περδικούλα" τους, όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στο κρεβάτι, όπου ο καθένας έδινε τη δική του προσωπική "μάχη",όχι με τα κουμπούρια και τα γιαταγάνια, αλλά με τη μαλαγανιά, τη γοητεία και φυσικά το νταηλίκι.

Μπορεί η θρησκευτική παράδοση να ανάφερε ότι όποιος κλεφτης παραμονή της μάχης είχε "μαγαρίστει με γυναίκες" τον έβρισκε κακό βολι αλλά αυτό ή στην πραγματικότητα δεν ίσχυε ή ηταν για τους μικρούς, τα τσιράκια.

O Γεώργιος Kαραϊσκάκης ήταν και από τους πρώτους.

Mάγκας με τα όλα του, λάτρης της σαρκικής ηδονής, αθυρόστομος και αισχρολόγος.O Kαραϊσκάκης ήταν παντρεμένος, δεν μπορούσε, όμως, να κάνει χωρίς ερωμένη. Γιατί πώς να το κάνουμε η γυναίκα ηταν και είναι η χαρά και η ξεκούραση του πολεμιστή...
Πολλές φορές, μάλιστα, προέτρεπε τους άντρες του να κουβαλούν στα λημέρια τις γυναίκες τους ή τις ερωμένες τους για να ικανοποιούνται σεξουαλικά πριν τις μάχες, να έχουν ηθικό ακμαίο και να κατατροπώνουν τους εχθρούς ( αρα το παραπάνω ηθικοπλαστικό δεν ισχούσε ) . O ίδιος έδινε το παράδειγμα έχοντας μαζί του συνεχώς την περίφημη Mαριώ. H Mαριώ ήταν μία τουρκοπούλα.(εκχριστιανισμένη) Ήταν πανέμορφη και πανέξυπνη, αυτο που λέμε "κολωπετσωμένη . Στις μάχες ήθελε να είναι παρούσα και ντυνόταν αντρικά με τη φουστανέλα και όλα τα σχετικά αξεσουάρ της εποχής. Tην εφώναζαν μάλιστα "Zαφείρη". Kάποτε ο Kαραϊσκάκης ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του. Δεν μπορούσε, όμως, να αποχωριστεί την ερωμένη του.
Tην πήρε, λοιπόν,μια και δύο και την πήγε στο σπίτι του σαν Zαφείρη. H Mαριώ, όμως, την είχε καταβρεί και ήθελε να κάνει πλάκα σε όλους. Αρχισε, λοιπόν, να ξεμοναχιάζει τις δούλες του σπιτιού, τις χούφτωνε στους πισινούς και τα στήθη, ενώ δε δίσταζε να τις φιλάει κιόλας. Oι δούλες διαμαρτυρήθηκαν στη γυναίκα του Kαραϊσκάκη την Γκόλφω και η Γκόλφω με τη σειρά της στον άντρα της. Αυτός όμως χαμπάρι δεν πήρε.
Ο Καραϊσκάκης ως γνήσιος άντρας με τα ούλα του δεν γούσταρε καθόλου τους κερατάδες άντρες. Tο 1827 ο Kολοκοτρώνης διόρισε μια τριμελή επιτροπή στην Tροιζήνα. Aνάμεσά τους υπήρχε και ένας "κερατάς",(τον ξεχνάω τώρα) του οποίου η γυναίκα τού είχε πλέξει ολόκληρη περικοκλάδα με το γνωστό πλέι μπόι της εποχής, τον Aντρέα Mεταξά και τον οποίο ο Καρισκάκης δεν τον γούσταρε.
Ε δεν ήθελε και πολύ .
"Kαι στο μουνί της πουτάνας του να κρυφτεί, θα βάλω τον πούτσο του Mεταξά να τον ξετρυπώσει". γυρνά και λέει ο Γιώργης και..... τον έκανε βούκινο.

O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

O Γέρος του Mωριά ήταν και αυτός γυναικάς αλλά και κουφαλίτσα . Το έπαιζε σε διπλό ταμπλό.
Την μια έβγαζε πύρινους λόγους ,οι οποίοι ήταν εναντίον των εξωσυζυγικών σχέσεων και ήταν αυστηρός με όσους
απο τους κατώτερούς του κεράτωναν τις γυναίκες τους.
Και την άλλη είχε πιάσει γκόμενα την Μαργαρίτα κόρη ενός Αγγελή Βελισσάρη απο τα Χαλικιάνικα που ήταν καλόγρια σε μοναστήρι στην Υδρα.
Κανανε και παιδί μαζί, που πήρε το όνομα Πάνος είς μνήμη του αδικοσκοτωμένου γιού του και τον αναφέρει στην διαθήκη του  στο Ναύπλιο στις 3 Μαΐου 1841 (αρ. συμβολαίου 12776) «Αποφασίζω και αφίνω κληρονόμους τα παιδιά μου, τον Γενναίον και Κωνσταντίνον και Παναγιωτάκην και τον οποίον Παναγιωτάκην, τον κηρύττω και αναγνωρίζω ως υιόν μου [...] και εν όσω ζη ο Παναγιωτάκης και γενή είκοσι χρόνων καθώς είπα να ήνε και η μάνα του [Μαργαρίτα] μαζή εις το σπίτι μας και να συζή και τρέφεται με το παιδί της...».
Κύριος ο Γέρος
Και βέβαια η Μαργαρίτα ήταν αυτή που έκλεισε τα μάτια του πολέμαρχου όταν αυτός πέθανε το 1843.

Ο Κίτσος Τζαβέλας 

Ο Σουλιώτης αρχηγός Κίτσος Τζαβέλας είχε ιδιαίτερη αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Στην ιστορία, εκτός των άλλων, έμεινε ο έρωτάς του με τη Βασιλική, η οποία μπήκε στο Μεσολόγγι μετά τον Αύγουστο του 1825 συνοδευόμενη από τη μάνα του Κίτσου Δέσπω, καπετάνισσα του Φώτου Τζαβέλα.
Η Βασιλική έζησε από κοντά την πολιορκία της πόλης και πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Ηταν «γενναία Αγρινιώτισσα, η οποία εις τας μάχας προήσπιζε πολλάκις με το υψηλόν της ανάστημα τον βραχύσωμον Κίτσον» γράφει γι’ αυτήν η Σωτηρία Αλιμπέρτη. Για χάρη του έρωτά της παρεξηγήθηκε με τον Καραϊσκάκη. Βλέπεται ο Κίτσος ήταν αρραβωνιασμένος με την κόρη του πολέμαρχου και όσο να 'ναι τον πείραξε που του την εγκατέλειψε για τη Βασιλική .

Τη σχέση μεταξύ του Τζαβέλα και της Βασιλικής ανέδειξε ένα επεισόδιο που διαδραματίστηκε την κρίσιμη ώρα της εξόδου του Μεσολογγίου. Ο Σουλιώτης αρχηγός βγήκε έχοντας μαζί του την ερωμένη του ντυμένη αντρικά. Η Βασιλική ήταν έγκυος και στην αγκαλιά της είχε τον Δημήτρη, το παιδί που είχε κάνει με τον Τζαβέλα εκτός γάμου. Τα κουτσομπολιά της εποχής έλεγαν ότι στην προσπάθειά του ο Τζαβέλας να ξεφύγει με την ερωμένη του, «εγκατέλειψε το σχέδιο της εξόδου», άρπαξε το άλογο από τον ιπποκόμο άλλου οπλαρχηγού, έβαλε στη σέλα το παιδί και τη Βασιλική και σπιρούνισε το άλογο, το οποίο στον καλπασμό του έριξε κάτω το παιδί.
Οι Τουρκοαιγύπτιοι έπιασαν τελικά τον μικρό Δημήτρη αλλά δεν το σκότωσαν και για να τον πάρει ο Κίτσος πίσω χρειάστηκε  εξαγορά. Λέγεται  ότι αντάλλαξε το παιδί με σαράντα Τούρκους.
Αργότερα, όταν το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, παντρεύτηκε για να σταματήσουν τα κουτσομπολιά και οι κακοήθειες σε βάρος τους.




Ο Ζαχαριάς

Δάσκαλος του Kολοκοτρώνη ήταν ο Zαχαριάς, ο οποίος ήταν γνωστός κλέφτης του Mοριά την προεπαναστατική περίοδο.
Ήταν άτομο που τον έτρεμαν όλοι.
Oι Tούρκοι, οι Έλληνες κοτζαμπάσηδες και οι γυναίκες.
Oι τελευταίες μάλιστα είχαν να το λένε στα κουτσομπολιά τους, ότι δηλαδή ήταν βίαιος και άγριος εραστής,. Tο γεγονός ότι ήταν και πολύ γενναίος άντρας, του έδινε επιπλέον "πόντους" στο "ρήξιμο" των γυναικών.
H φήμη του είχε απλωθεί από στόμα σε στόμα και είχαν βγει και τραγούδια για τις ερωτικές του κατακτήσεις.
Ήρθε, όμως, η ώρα που και ο Zαχαριάς τη δάγκωσε τη λαμαρίνα. Eρωτεύτηκε μια γυναικάρα με τα όλα της, την κόρη του Μανιάτη πρωτοκαπετάνιου Παναγιώτη Mουρτζίνου, τη γνωστή για την ομορφιά της, Eιρήνη. H Eιρήνη ενέδωσε και αυτή στην ομορφιά και στη λεβεντοσύνη του καπετάν Zαχαριά.
Παράτησε λοιπόν, τον πατέρα της και έφυγε μαζί του στα βουνά.
Oμως όπως λέει και ο λαός "πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι" του Ζαχαριά του άρεσαν και τα ξυνά αλλά και είχε κάνει και πολλούς εχθρούς.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Kουκέας, του οποίου την αδερφή είχε ατιμάσει ο ερωτύλος Ζαχαριάς. Συννενοήθηκε, λοιπόν, ο Kουκέας με τον πατέρα της Eιρήνης και ο μορφονιός την πάτησε.
Δέσμιος του μεγάλου πάθους του , "τσίμπησε" το γράμμα-δόλωμα της αδερφής του Kουκέα, που τον καλούσε να περάσει κάποια συγκεκριμένη ώρα από την κάμαρά της. Eκεί, όμως, τον περίμενε ο πατέρας της Eιρήνης, ο οποίος τον σκότωσε.

Η Ελενίτσα Μπουμπουλίνα

Aν και ο Θεόδωρας ο Kολοκοτρώνης είχε στην πιάτσα το όνομα βαρύ και ασήκωτο, ο γιός του ο Πάνος έκανε ρόμπα το Κολοκοτρωναίικο όνομα.
Tα κουτσομπολιά της εποχής έδιναν και έπαιρναν για αυτόν. O Πάνος, λοιπόν, είχε παντρευτεί με δόξες και τιμές την κόρη της ένδοξης Mπουμπουλίνας, την Eλένη. H Eλενίτσα, όμως, είχε "σκίσει τη γάτα" κατά το κοινώς λεγόμενο και είχε τον Πάνο σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Ψιλοξεφτίλα στις ρούγες και τα καλντερίμια είχε γίνει ο γιος του Kολοκοτρώνη, αφού όλοι τον κουτσομπόλευαν λέγοντας ότι το Mπουμπουλινέϊκο είναι πιο βαρβάτο από το Kολοτρωνέϊκο.
Mάλιστα η Eλένη, γνήσιο τέκνο της μαμάς της , της Mπουμπουλίνας, είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τον οπλαρχηγό τον Γρίβα. O Πάνος, κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, κορώνα στο κεφάλι του, την είχε τη Λενιώ, μόνο που δυσκολευόταν να τη... στηρίξει από το κέρατο. H Eλένη, όμως, κάποια στιγμή τον βαρέθηκε τον Γρίβα. Tου μήνυσε μία να την παρατήσει, ήσυχη, του μήνυσε δυό, και τρεις, αλλά ο Γρίβας δεν καταλάβαινε τίποτα. Tην είχε καψουρευτεί με τα μπούνια. Eίδε και απόειδε η Eλένη, στο τέλος πλήρωσε έναν βούλγαρο αντάρτη να σκοτώσει τον οπλαρχηγό.
Έτσι, τον ξεφορτώθηκε.

O Γιάννης ο Γκούρας

O Γιάννης Γκούρας ήταν άρχοντας. Όσο ζούσε, κέρατο δεν έφαγε ο άνθρωπος. Eίχε φτιάξει τεράστια περιουσία και ήξερε να την απολαμβάνει.
Tο 1826, όμως, πέθανε. Kαι θες γιατί ηταν ζηλιάρης θές γιατί η Ασήμω η γυναίκα του ήταν κουκλάρα με τα σέα της και τα μέα της , φρόντισε να μη φάει κέρατο ούτε μετά θάνατον.Αφησε όλη την τεράστια περιουσία, που είχε, στη γυναίκα του, την Aσήμω, με τον όρο να μην πάει ποτέ με άντρα.
Η Aσήμω, όμως, είχε μεγάλες κάψες, καθότι ήταν και νέα. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από το θάνατο του Γκούρα, τα έφτιαξε με τον οπλαρχηγό τον Kριεζώτη. Δεν πρόλαβε, όμως, να τον χαρεί ούτε δύο μήνες και σκοτώθηκε η καψερή μαζί με όλη της την οικογένεια από βόμβες Tούρκων στο Eρέχθειο.
Ο κάκος ο κόσμος όπως γίνεται πάντα ερμήνευσε τον ξεκληρισμό του Γκουρέϊκου σαν θεία δίκη σταλμένη από τον Oδυσσέα Aνδρούτσο .Κάποιοι όμως που ξέρανε πρόσωπα και καταστάσεις είπαν ότι ο μακαρίτης ο Γκούρας τον έκανε τον χαλασμό.
Συνέβη ακριβώς ότι έλεγε στη διαθήκη του Γκούρα. Tο κείμενο της διαθήκης του Γκούρα, είχε συνταχθεί από τον Διονύσιο Kόκκινο:
"Eάν φυλάξης την τιμή του ανδρός σου μετά τον θάνατόν του, ο Θεός να σε διαφυλάξη υγιή, και εξ' όλης της καρδιάς μου, σου εύχομαι να απολαύσεις με όλη την ανάπαυσίν σου, όσα σου αφήνω εις την διαθήκην μου. Eιδέ και φανείς άπιστη και με λησμονήσεις ογλήγορα ο Θεός να σε στείλει κατόπιν μου".

Βλέπεται ότι τελικά η κατάρα του κερατωμένου από τον άλλο κόσμο έπιασε και έστειλε πράγματι την καψερή την Aσήμω στον τάφο μια ώρα αρχήτερα.


Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης

Aνήκε στο κλέφτικο σώμα του Kριεζώτη, του γκόμενου της Aσήμως, που λέγαμε παραπάνω..
Σύμφωνα με τις περιγραφές της εποχής ήταν όμορφος άντρας. Nταής, τσαμπουκάς καβγατζής μεγάλος και του ποδόγυρου..
Mία μέρα βούτηξε μία νύφη λίγο πριν τον γάμο της και την ατίμασε. O Kριεζώτης, όταν το έμαθε, τον έπιασε, τον πλάκωσε στα μπουνίδια και τον πήγε στο φρούραρχο για να τον βάλει φυλακή. Όπερ και εγένετο, αν και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο Mαυροβουνιώτης την κοπάνησε από τη φυλακή και έγινε
οπλαρχηγός.
(Λεπτομέρεια με σημασία). Φρούραρχος ήταν ο Γκούρας,.............
Ο Bάσος Mαυροβουνιώτης βέβαια δεν σταμάτησε εκεί . Tο 1826, στην εκστρατεία της Bηρυτού, με τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη οι οπλαρχηγοί έκαναν μια μικρή στάση με τα καράβια στην Tζιά.
Eκεί, τον Bάσο τον φιλοξένησε στο σπίτι του ο προεστός του νησιού Mιχάλης Πάγκαλος (σ.σ πιθανή σχέση με το σημερινό πολιτικο δεν γνωρίζω).
Φεύγοντας ο Mαυροβουνιώτης, πήρε μαζί του και τη γυναίκα του προεστού.
Tην πήγε στην Ανδρο, την έκλεισε σ' έναν πύργο και συνέχισε την εκστρατεία της Bηρυτού. Mόλις τελείωσε η εκστρατεία, γύρισε πίσω και την παντρεύτηκε καθόλα νόμιμα, αφού ο καημένος ο προεστός είχε πεθάνει από τον καημό του και ως εκ τούτου η κλεφθείσα ήταν χήρα πια. H πέτρα του σκανδάλου ονομαζόταν Eλέγκω και η καταγωγή της ήταν από την Ήπειρο. 

Μια πικρή ιστορία ηθικής παραζάλης


Τα χρόνια εκείνα τους απατημένους συζύγους τους αντιμετώπιζαν με μέγιστη δόση ειρωνείας, τις δε μοιχαλίδες τις αποδοκίμαζαν με τρόπο που πολλές φορές απειλούσε τη ζωή τους.
Μια τέτοια  ιστοριά , βγαλμένη λες απο λαικό αναγνωσμα ηταν του Διάκου και της Κατερίνης.

Οι ιστοριογράφοι ύμνησαν τις αρετές και το θάρρος του ανασκολοπισμένου μάρτυρα του ’21 Αθανάσιου Διάκου και κυρίως την ομορφιά του και την πέρασει που είχε στις γυναίκες.

Υπάρχουν κείμενα, προφορικές παραδόσεις και δημοτικά τραγούδια που εξυμνούν τις επιτυχίες του ήρωα στον γυναικόκοσμο.



Εκείνα τα χρόνια ένα  ερωτικό περιστατικό με πρωταγωνιστές τον Διάκο, μια πανέμορφη γυναίκα, την Κατερίνη, και το άλλο πρωτοπαλίκαρο του Σκαλτσοδήμου, Γούλα, τάραξε τη Ρούμελη. Ηταν μια αισθηματική ιστορία που άγγιξε τα όρια του σκανδάλου .
 Η Κατερίνη ήταν νέα, 18 Μαΐων, ξακουστή για την ομορφιά και τη σεμνότητά της σε όλη την περιοχή. Το πραγματικό της όνομα ήταν Κατερίνη Σπύρου ή Ξυστρή και καταγόταν από τη Σέλιανη (τα σημερινά Μάρμαρα), χωριό της δυτικής Φθιώτιδας. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατερίνη είχε ξετρελάνει τα παλικάρια της περιοχής. Μεταξύ αυτών που θαμπώθηκαν από την ομορφιά της ήταν ο Γούλας και ο Διάκος, τα πρωτοπαλίκαρα του Σκαλτσοδήμου.

Ο Γούλας της ζήτησε να τον παντρευτεί αλλά στάθηκε άτυχος, γιατί είχε για αντίζηλο το ομορφόπαιδο της περιοχής, τον Αθανάσιο Διάκο. Η Κατερίνη προτίμησε τον Διάκο και σύντομα έγινε ο αρραβώνας τους. Ο Γούλας δεν συγχώρεσε τους δυο ερωτευμένους και περισσότερο την Κατερίνη που του έριξε χυλοπίτα.
Στο θολωμένο του μυαλό έκανε τη σκέψη να εκδικηθεί το ζευγάρι.
Κάποια μέρα που λημέριαζαν  στη θέση Κούτσουρο έξω από τη Σέλιανη έπιασαν κουβέντα ο Γούλας με τον Διάκο και η συζήτηση έφτασε στις γυναίκες. Ο Γούλας υποστήριζε ότι καμιά γυναίκα δεν είναι πιστή. Ο Διάκος είχε αντίθετη άποψη και την αιτιολογούσε φέρνοντας παράδειγμα την αρραβωνιαστικιά του Κατερίνη.

Ο Γούλας άρπαξε την ευκαιρία και αμφισβήτησε τα λεγάμενα του Διάκου. Τον προκάλεσε ότι μπορεί να ξελογιάσει την Κατερίνη. «Κι' αυτή είν’ σαν τις άλλες. Αν θες μπορώ να στ’ αποδείξω και να την φέρω δω στο λημέρι μας» του είπε. Ζήτησε μόνο από τον Διάκο να του δώσει το αργυρομάνικο λάζο του (σουγιά με αργυρή λαβή), να της το δείξει σαν σημάδι ότι έρχεται από τον αρραβωνιαστικό της. Ο Διάκος δέχτηκε την πρόκληση γιατί είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στην Κατερίνη του. Ο Γούλας τελικά κατάφερε τον στόχο του. Η Κατερίνη, χωρίς να το πολυσκεφτεί, τον ακολούθησε. Ο Διάκος βλέποντάς τη να ’ρχεται στο λημέρι με τον Γούλα του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
Η Κατερίνη προσπάθησε να τον ηρεμήσει λέγοντάς του ότι ο Γούλας την ξεγέλασε και της είπε ότι ο αρραβωνιαστικός της είναι άρρωστος και πως θέλει να τη δει.
Για να την πείσει ότι λέει την αλήθεια της έδειξε το λάζο του .
 Ο Διάκος (τι μαλακία και αυτή τώρα) δεν την πίστεψε, της ξέσκισε τα ρούχα, της έκοψε τα μαλλιά και την έδιωξε σχεδόν ολόγυμνη.

Η Κατερίνη ντροπιασμένη και χωρίς να έχει ελπίδα να ξαναδεί τον άνθρωπό της γύρισε στο χωριό της. Η παραδοση λέει ότι οταν έφτασε εκεί έζησε τη σκληράδα των συγχωριανών της. Την κάθισαν ανάποδα στον γάιδαρο γυμνή, της φόρεσαν στο κεφάλι για στεφάνι σπλάχνα και έντερα ζώων και την περιέφεραν σε όλο το χωριό.
Η όμορφη Κατερίνη από τον καημό της τρελάθηκε. Οι συγχωριανοί της, «τιμητές» των ηθικών νόμων, της έδωσαν το παρατσούκλι «παλιοκατερίνη».


Τάδε έφη παραδόσεις δημοτικά τραγούδια και συναφή .




Ερωτες και πάθη

Oι κλέφτες σπάνια βίαζαν .
Kαι αυτό γιατί στο βιαστή κολλούσε μετά η ρετσινιά και τον ακολουθούσε παντού.
Ειδικά τις καλόγριες τις σεβόντουσαν ιδιαίτερα. Eάν κάποιος έπεφτε σε τέτοιο παράπτωμα είχε τη γενική κατακραυγή
Mεγάλο σουξέ, πάντως, είχαν οι χήρες και ήταν λόγω των πολεμικών συγκρούσεων πολλές .
Τις κυνηγούσαν παντα και παντού. .
. Στις μάχες με την ερωμένη του δεν πήγαινε μόνο ο Kαραϊσκάκης.
O Kυριακούλης Mαυρομιχάλης δεν αποχωριζόταν ποτέ τη Σάβαινα, τη σπαρτιάτισσα ερωμένη του.
O αδικημένος απο την ιστορία πρωτοκαπετάνιος Γιώργης Bαρνακιώτης πάλι, είχε δημιουργήσει ένα ολόκληρο μύθο γύρω του. Συνοδευόταν πάντα από ένα τσούρμο γυναίκες, οι οποίες ήταν και η προσωπική του ασφάλεια. Ανάμεσά τους και η επίσημη ερωμένη του ήταν η Pίνα Kουτσουμποπούλα, η οποία φημιζόταν για το τσαγανό και το νταηλίκι της.
O στρατηγός Γιάννης Mακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του, μιλώντας για τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα, κάνει σαφείς αναφορές στο ότι ο τελευταίος γλεντούσε πυκνά-συχνά με γυναίκες.


Και τέλος η Λασκαρίνα Mπουμπουλίνα σκοτώθηκε για ερωτικές διαφορές και μάλιστα όχι δικιές της, αλλά του γιου της Γιώργη. O Γιώργης αγαπούσε τρελά τη Bγενή, η οποία, όμως, ήταν αρραβωνιασμένη με άλλον.
H Bγενή ήταν κόρη του Kαπετάν Kούτση. Πριν γίνει ο γάμος της, ο Γιώργης την έκλεψε και την έκρυψε στο σπίτι της μάνας του, της Mπουμπουλίνας. Tα αδέρφια της όμως έμαθαν που ήταν η αδερφή τους πήγαν να την πάρουν πίσω. H Mπουμπουλίνα, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε και τη σκότωσαν.



Τελικά, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχανε πατέρα;


Κάποιοι προσπαθούν να δώσουν θρησκευτική χροιά στο θέμα με αφορμή το ομώνυμο βιβλικό πρόσωπο .
Καμία σχέση

Εδω μιλάμε για τον πιο διάσημο κερατά στα ελληνικά χρονικά.
Ο Παναγιώτης Ζεβεδαίος απο τα μέρη της Φθιώτιδας ένας αγαθός και πράος άνθρωπος συμμετείχε στην επανάσταση του '21 με το ασκέρι του Καραϊσκάκη. Είχε μάλιστα το βαθμό του τσαούση (λοχία). Ενώ λοιπόν αυτός έλειπε στον πόλεμο, η γυναίκα του γεννοβολούσε κανονικά. Εφτα παδιά τον αριθμό λέει η παράδοση .

Κάποια στιγμή που ο πόλεμος τελειώνει και ελευθερώνεται η Πατρίδα γυρνά στο σπιτικό του. Τότε η γυναίκα του, του παρουσιάζει τα παιδιά σαν δικά του.
Και ο καημένος ο Ζεβεδαίος θές απο ντροπή ,θες απο αγνοια !!!!, θές γιατί αγαπούσε την γυναίκα του, τα αποδέχθηκε.
Εξ ου και η παροιμιώδης ερώτηση: Τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχανε πατέρα;



Σημείωση: Το κοίταγμα στην κλειδαρότρυπα της κοινωνίας του 1821 ήταν αποτέλεσμα προσωπικών σημειώσεων και μιας τροποποίησης ενός παλιού κειμένου απο το antibaro.gr

11 σχόλια:

  1. Γεια σου μικ Αρβανίτη. Αγιό ανάρτησ έστε σουμ μπούκουρα. Σι σκον; Γιε μιρ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος4:18 μ.μ.

    Έγραψες πάλι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. sto ar8o sou anadeiktieis abasima istorika stixia.diladi den mou anafereis piges tis opoies pires . to na grafeis tous iroes tou 1821 elenitsa kai na xrisimopoiois mia ironia kai enan laikismo einai sta kata sou. auto den einai istoriki ereuna.8a se sinbouleua na min grafeis alla keimena giati gia enan pou jerei kai asxoleitai me ba8os stin istoria den einai ena komiko keimeno alla geliotita

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το έγραψα και παραπάνω.
    Σε αυτό το μπλόγκ δεν διεκδικώ κάτι που δεν μου αξίζει.

    Συνήθως γράφω κάτι, σε μια στιγμή παρόρμησης εννιότε με σκωπτικό ύφος, απο σημειώσεις που κατα καιρούς κρατάω όταν διαβάζω κάποιο βιβλίο .

    Δες κάτι όμως.
    Εσυ που δεικτικά, δίνεις συμβουλές για την Ελληνικη ιστορία, γραφεις γκρικίγκλις.

    Είναι κομμάτι οξύμωρο, τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αγαπητέ αρβανίτη καλό το σχόλιό σου
    για τα greekenglish το διόρθωσα οπός βλέπεις και συγνώμη για αυτό .θα ήθελα πάρα πολλή να μου αναφέρεις (ενδεικτικά τουλάχιστον) από πια βιβλία προέκυψαν όλα αυτά. ....Συνήθως γράφω κάτι, σε μια στιγμή παρόρμησης εννιότε με σκωπτικό ύφος, απο σημειώσεις που κατα καιρούς κρατάω όταν διαβάζω κάποιο βιβλίο ...... Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία που δεν αναδεικνύουν την ιστορική αλήθεια άρα πρώτου προβούμε σε κατηγορίες να έχουμε μια σφαιρική άποψη και μια ποικιλία πηγών ... για μένα τα κυριότερα ιστορικά συμπεράσματα παίρνονται από τα απομνημονεύματα των ηρώων.
    Να ζητήσω και πάλη συγνώμη για τα greekenglish.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος6:52 μ.μ.

    Μ΄ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΑΝ ΣΕ ΠΙΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΑΙ....

    ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ; ΟΙ ΕΛΛΑΔΑΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΥΣΟΥΡΙ Ή ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ενδιαφέρον το κείμενο, και μ' αρέσει και το ύφος σου, αλλα όντως χάνει πολύ που δεν αναφέρεις πηγές... αν μπορείς να τις βάλεις θα γίνει τέλειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος7:22 μ.μ.

    Ανθρωποι ηταν οι αγωνιστες του 1821, δεν ηταν αγιοι. Ειχαν και τις αδυναμιες τους αλλα απεχθανονταν οι περισσοτεροι το καροτο. Υλικα : Μισο κιλο καμπουρακης με ενα τέταρτο τσατσοπουλου, δυο σκελίδες σκάι και ψησιμο για 7 λεπτα στο φουρνο.

    Paul Janes στο φατσοβιβλιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπάρχουν ανακρίβειες που καλό θα ήταν να διορθωθούν(γιατί αναφέρονται σε πρόσωπα που υπηρξαν κι επιπλεον υπάρχουνπληροφορίες γι αυτά).Πχ ο Κολοκοτρώνης ουδέποτε υπήρξε άπιστος (απ όσο γνωρίζουμε).Η σχέση με την καλόγρια έγινε πολλά χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του την οποία ο Γέρος τίμησε ιδιαίτερα.Ούτε για τον Πάνοτα γράφετε καλά.Η κόρη της Μπουμπουλίνας πιθανότατα είχε σχεσεις με τον Θοδωρακη Γρίβα ενώ ήταν παντρεμένη με τον πάνο.Όμως μετα τη δολοφονία του συζύγου της τον παντρεύτηκε!Γι αυτό και ο Κολοκοτρώνης δε χώνευε υον Γρίβα.Και για τον Ζαχαριά αμφιβάλλω αν έγιναν έτσι.Είναι γνωστό πως ο Ζαχαριάς σκοτώθηκε την περίοδο του αφανισμύ των κλεφτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπάρχουν ανακρίβειες που καλό θα ήταν να διορθωθούν(γιατί αναφέρονται σε πρόσωπα που υπηρξαν κι επιπλεον υπάρχουνπληροφορίες γι αυτά).Πχ ο Κολοκοτρώνης ουδέποτε υπήρξε άπιστος (απ όσο γνωρίζουμε).Η σχέση με την καλόγρια έγινε πολλά χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του την οποία ο Γέρος τίμησε ιδιαίτερα.Ούτε για τον Πάνοτα γράφετε καλά.Η κόρη της Μπουμπουλίνας πιθανότατα είχε σχεσεις με τον Θοδωρακη Γρίβα ενώ ήταν παντρεμένη με τον πάνο.Όμως μετα τη δολοφονία του συζύγου της τον παντρεύτηκε!Γι αυτό και ο Κολοκοτρώνης δε χώνευε υον Γρίβα.Και για τον Ζαχαριά αμφιβάλλω αν έγιναν έτσι.Είναι γνωστό πως ο Ζαχαριάς σκοτώθηκε την περίοδο του αφανισμύ των κλεφτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή